Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και χαράς τελέστηκε ανήμερα της μνήμης των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, η είς Επίσκοπον χειροτονία του νέου Μητροπολίτου Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας Κλεόπα. Της Θείας Λειτουργίας που τελέστηκε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Μετ̉ Αὐτοῦ συνελειτούργησαν οἱ Σεβ. Ἱεράρχαι Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος, Ζάμπιας καί Μαλάουϊ κ. Ἰωακείμ, Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρας καί Ἰόππης κ. Δαμασκηνός.

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, οι Επίσκοποι Συνάδων Διονύσιος και Μωκησσού Δημήτριος, Πρωτοσυγκελλέυων της Μητροπόλεως Σικάγου, οι συγγενείς και φίλοι του νέου Μητροπολίτου, ο Πρέσβης Νικόλαος Ματθιουδακης, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, ο Πρέσβυς της Νορβηγίας στην Άγκυρα Janis Bjorn Kanavis, ο Γενικός Πρόξενος των Η.Π.Α. στην Πόλη Charles F. Hunter και πλήθος πιστών από την Πόλη, την Ελλάδα και τις Η.Π.Α.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο νεοχειροτονηθείς Αρχιερέας διένειμε, κατά την τάξη, το Αντίδωρο δεχόμενος τα συγχαρητήρια και το "Άξιος" των πιστών.

Στη συνέχεια ακολούθησε στην Αίθουσα του Θρόνου δεξίωση στην οποία ο νέος Μητροπολίτης Σουηδίας Κλεόπας μιλώντας εξέφρασε την βαθύτατη ευγνωμοσύνη του προς την πρόνοια του Θεού, στην πρόκριση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου καθώς και στην ομόφωνη εκλογή της Αγίας και Ιεράς Συνόδου συνεπεία των οποίων αναλαμβάνει τα ηνία της Ιεράς Μητροπόλεως Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας. Στον λόγο του ευχαρίστησε όλους όσοι συνέβαλαν στην ιερά αυτή ώρα της πνευματικής του διακονίας με πρώτον τον πολιο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο για τη σπουδαία ενίσχυση και ειλικρινή υποστήριξη του ολα αυτά τα χρόνια της ιερατικής πορείας του στην Αμερική ενώ επικαλέστηκε τις ευχές και του άμεσου προκατόχου του Μητροπολίτου Παύλου.

Στην αντιφώνηση του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξήρε με θερμούς λόγους το πρόσωπο και τη διακονία του νέου Μητροπολίτου Σουηδίας Κλεόπας και του ευχήθηκε την εξ ύψους δύναμη, ενίσχυση και φωτισμό για την ποιμαντορία του στις Βόρειες Χώρες της Μητρός Εκκλησίας η οποία ξεκινά ασφαλώς με χρηστές ελπίδες και τις ειλικρινείς ευχές της Μεγάλης Εκκλησίας και του Πατριάρχου Βαρθολομαίου ο οποίος είδε στο πρόσωπο του νέου Αρχιερέως τον δόκιμο κληρικό για την διαποίμανση της Επαρχίας Σουηδίας, σε διαδοχή του μέχρι πρότινος Μητροπολίτου Παύλου.

Ο Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας Κλεόπας ξεκίνησε από χθες το πρωί την συμπόρευση με τον προτριτα Ανάστατα Κύριο όπως τότε ο ομώνυμος του Απόστολος. Στα θυσιαστήρια και στις καιομενες από πίστη καρδιές του ποιμνίου του ευχόμαστε να συναντήσει την δική του πόλη Εμμαούς θρονιάζοντας στις συνειδήσεις των υπό το ωμόφορο του τον πόθο και τη νοσταλγία της άνω πόλης και της Βασιλείας του Θεού.

Άξιος!

Oμιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Ἱερώτατε ἀδελφέ Μητροπολῖτα Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κύριε Κλεόπα,

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Πατέρες καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἁγίων θεοστέπτων βασιλέων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τιμᾶται ὀφειλετικῶς εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, δεδομένου ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἶναι ὁ ἱδρυτής τῆς ἕδρας αὐτοῦ, τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως. Ἡ ἑορτή τοῦ προστάτου καί πολιούχου τῆς βασιλίδος ταύτης Πόλεως συγκιρνᾶται καί ἐπαυξάνεται ἐφέτος μέ τήν χαράν τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Ἱερότητος, ἀδελφέ ἅγιε Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κύριε Κλεόπα, ὁ ὁποῖος μόλις ἐκαλύφθης «θείῳ γνόφῳ», ὥς ποτε ὁ βραδύγλωσσος Μωϋσῆς, ὁ ἀξιωθείς ἵνα ἀκούσῃ μόνον τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ὄχι καί νά ἴδῃ τό Πρόσωπον Αὐτοῦ.

Ἡ ὑμετέρα Ἱερότης, ἀγωνισαμένη καλῶς ἐν τῇ ἐν Ἀμερικῇ μεγάλῃ Ἐπαρχίᾳ τοῦ πανιέρου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐκλήθη καί ὑπήκουσεν εἰς τήν φωνήν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τήν ἐκφρασθεῖσαν διά τῆς ὁμοφώνου καί ὁμοθύμου ψήφου τῶν ἀδελφῶν ἁγίων Ἀρχιερέων, τῶν συγκροτούντων τήν περί ἡμᾶς Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον, ἵνα διαδεχθῇ τόν διακονήσαντα ἄχρι τοῦδε τήν ἐν Σουηδίᾳ καί ταῖς λοιπαῖς Σκανδιναυϊκαῖς χώραις ἐκτεινομένην Ἱεράν Μητρόπολιν τοῦ Θρόνου Ἱερώτατον κύριον Παῦλον, τόν διακονήσαντα καί ἐν τῇ ἕδρᾳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου καί ἀπό τῆς σπουδαίας θέσεως τοῦ Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.  Ἐκφράζομεν πρός τόν ἀνυψωθέντα εἰς τόν περίοπτον Θρόνον τῆς ἱστορικῆς Ἀμασείας ἀδελφόν κύριον Παῦλον τήν εὐαρέσκειαν καί τάς εὐχαριστίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διά τήν μακροχρόνιον προσφοράν αὐτοῦ εἰς τόν ἐκεῖσε λαόν τοῦ Θεοῦ καί εἰς τόν πανίερον θεσμόν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, συμπλεκομένη πρός τό γεγονός τῆς χειροτονίας σου, ὡς τοῦ νέου ποιμένος τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, ἀποτελεῖ εὔκαιρον ἀφορμήν νά μνησθῶμεν τῶν πνευματικῶν βάσεων καί ἀρχῶν τῆς Εὐρώπης, τάς ὁποίας ἔθεσε πρό χιλίων ἑπτακοσίων περίπου ἐτῶν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, διά τοῦ καινοτόμου καί πρωτοποριακοῦ ἔργου αὐτοῦ∙ ἑνός ἔργου, τό ὁποῖον ἔταμε τήν ἱστορίαν εἰς τά δύο. Ἑνός ἔργου τό ὁποῖον μετεποίησε τήν Εὐρώπην ἀπό εἰδωλολατρικῆς εἰς χριστιανικήν. Ἔκτοτε καί ἐπί μίαν χιλιετίαν τοὐλάχιστον, ἡ μορφή, ὁ ὁραματισμός καί ἡ πνοή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τόν ὁποῖον ἐνέπνεε τό σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τό λάμψαν εἰς τόν ἰταλικόν οὐρανόν, ἐκυριάρχει εἰς τήν Εὐρώπην, ἥτις διετήρει μίαν πνευματικήν ἑνότητα καί ὁμοήθειαν, ἑδραζομένην εἰς τήν κοινήν πίστιν, τό κοινόν δόγμα, τούς κοινούς ἁγίους, τήν κοινήν παράδοσιν, τήν κοινήν λατρείαν καί ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί τά κοινά ἔθιμα, τά πηγάζοντα ἐκ τῆς χριστιανικῆς ταύτης παραδόσεως.

Μετά δέ τό Σχίσμα μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως, τήν σταδιακήν ἀπομάκρυνσιν τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης ἀπό τήν χριστιανικήν ταυτότητα  αὐτῆς καί τήν στροφήν εἰς ἕνα ἀνθρωποκεντρικόν πολιτισμόν, ἐν ἀντιθέσει πρός τόν χριστοκεντρικόν βυζαντινόν οὑμανισμόν, αὕτη ἐν τέλει κατέληξεν εἰς τόν ἄνευ Χριστοῦ οὑμανισμόν τῆς μετά τήν Γαλλικήν Ἐπανάστασιν Εὐρώπης καί εἰς τά σημερινά κοσμικά εὐρωπαϊκά κράτη. Ὅμως, ἡ χριστιανική παράδοσις δέν ἔπαυσε νά διαποτίζῃ ἁπάσας τάς πτυχάς τοῦ βίου τῆς Εὐρώπης. Θά ἔλεγέ τις ὅτι οἱ ἐμπνευσταί τῆς  γνωστῆς «χάρτας» τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν ἀντέγραψαν τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον. Τά θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα στηρίζονται εἰς τό νομοθετικόν ἔργον τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί εἰς τάς εὐαγγελικάς ἀρχάς.

Παρά ταῦτα,  ἡ ἄρνησις τοῦ θείου νόμου, Παλαιᾶς τε καί Καινῆς Διαθήκης, ὡς καί τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀποκαλυφθέντος ἡμῖν διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς πηγῆς τῆς ἀνθρωπίνης νομοθεσίας, ὡδήγησε τήν Εὐρώπην εἰς διαστρεβλώσεις καί ἐκτροπάς, αἱ ὁποῖαι ἀπειλοῦν σήμερον τά θεμέλια, τήν ἑνότητα καί τό μέλλον αὐτῆς. Διά τοῦτο καί ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι μία ὑπενθύμισις τῆς ἀνάγκης ἐπιστροφῆς εἰς τήν πνευματικήν παράδοσιν καί εἰς τήν γραμμήν, τήν ὁποίαν «θείῳ νεύματι» ἐχάραξεν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἄνευ τῆς ὁποίας ἡ Εὐρώπη εἶναι καταδικασμένη εἰς τόν πνευματικόν θάνατον καί τήν διαλυτικήν φθοράν τοῦ χρόνου.  Εἰς τό συγκεκριμένον τμῆμα αὐτῆς τῆς Εὐρώπης ἐκλήθης νά διακονήσῃς. Ἀπαιτεῖται ζῆλος, προσοχή, ἀνάληψις εὐθυνῶν, καί πλέον τούτων ἀγάπη πρός πάντας, βίος ἀκηλίδωτος καί πολιτεία χριστοτερπής.

Μή λησμονῇς, ὅτι ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐξ ὑπερβολῆς ἀγάπης τήν ἡμετέραν σάρκα φορέσας μετηνάστευσεν ἀπό τοῦ θρόνου τῆς αἰωνίου δόξης Αὐτοῦ εἰς τήν κοιλάδα ταύτην τοῦ κλαυθμῶνος, εἰς τόν πολυπαθῆ πλανήτην μας. Βρέφος εἰσέτι εὑρέθη εἰς τήν Αἴγυπτον, φεύγων τήν μανίαν τοῦ χριστοκτόνου καί βρεφοκτόνου Ἡρώδου. Ὅθεν, ξένος γενόμενος ὁ Κύριος, καίτοι «ἦλθεν εἰς τά ἴδια», ἰδιαιτέρως ἠγάπησε τά ἐν τῇ ξένῃ, ἐν «τοῖς ἔθνεσιν», ἐν διαφόροις τόποις ἐξ ἀνάγκης ἀείποτε εὑρισκόμενα τέκνα Του, μάλιστα δέ ἐδίδαξεν ὅπως οἱ ἑκάστοτε Χριστιανοί εἰς τά πρόσωπα τούτων βλέπωμεν τυπούμενον Αὐτόν τόν Ἴδιον.

Κατά φυσικόν, λοιπόν, τρόπον ἡ  Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία μεγάλως ἐνδιαφέρεται διά τούς ἐκ ποικίλων λόγων γενομένους μετανάστας, ἰδίᾳ δέ δι᾿ ἐκείνους οἵτινες συνοδεύονται ὑπό πλήθους προβλημάτων, οἰκονομικῶν, στεγαστικῶν ἤ καί εἰσέτι καθημερινῆς ἐπιβιώσεως. Νῦν δέ ἐν Σουηδίᾳ καί ἐν ταῖς Σκανδιναυϊκαῖς χώραις διαβιοῖ, πλήν τῶν γηγενῶν, καί σημαντικός ἀριθμός Ὀρθοδόξων μεταναστῶν, καί μάλιστα πολλῶν νέων ἐξ Ἑλλάδος, ὁδηγηθέντων πρός ἀναζήτησιν ἐργασίας εἰς αὐτάς, ἀλλά καί ἐκ τῆς δοκιμαζομένης ὑπό πολεμικῶν συρράξεων καί ἀκαστασίας καί σκληρῶν καί ἀπανθρώπων  γεγονότων Μέσης Ἀνατολῆς, ἀλλά καί ἐξ ἄλλων χωρῶν,  ξενητευμένων, ἀναμενόντων τήν ἰδικήν σου στοργικήν συμπαράστασιν καί τῶν ὁποίων ἀποστέλλεσαι νά εἶσαι καί ἀδελφός καί ποιμήν καί πατήρ.

Ἡ  Μήτηρ  Ἐκκλησία ἰδιαιτέρως μεριμνῶσα περί τῶν τέκνων αὐτῆς τούτων ἐξελέξατο καί ἀποστέλλει ἐκεῖ τήν Ἱερότητά σου, τήν ὁποίαν καί προτρεπόμεθα νά ἀφοσιωθῇ ὅλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ εἰς τήν ποιμαντικήν διακονίαν αὐτῶν, ὥστε νά τούς βοηθήσῃ νά εὕρουν τά ψυχικά ἐφόδια τά ὁποῖα χρειάζονται διά νά ἐπιβιώσουν πνευματικῶς εἰς τάς νέας πατρίδας των, ὑπό τάς νέας συνθήκας τοῦ βίου των.

Ἤδη διακονήσας,  Ἱερώτατε, καρποφόρως ἐπί σειράν ἐτῶν εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀμερικῆς ἔχεις τά ἀπαιτούμενα ἐφόδια, τήν ὡριμότητα καί τήν ἐμπειρίαν διά νά ἐπιτύχῃς εἰς τό ἔργον σου. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία θά παρακολουθῇ τήν διακονίαν σου ἀνυστάκτως καί θά σέ συμπαρίσταται πολιτευόμενον ἀξίως τῆς ἧς ἐκλήθης κλήσεως.

Ἡ θέσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν σύγχρονον πραγματι-κότητα τῆς Δύσεως, ὡς καλῶς γνωρίζομεν πάντες, δοκιμάζεται σκληρῶς καί ἐπανειλημμένως ἐξ ἔξωθεν παραγόντων. Τό μακράν τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως περιβάλλον παρεμβάλλει οὐχί τάς τυχούσας ἑκάστοτε δυσκολίας καί τεχνητά προσκόμματα, τά ὁποῖα ἐνίοτε καταβάλλουν τό ἠθικόν καί κλονίζουν τάς ψυχάς τῶν ἐκεῖ διακόνων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Σύ ὅμως, ἀγαπητέ ἀδελφέ ἐν Κυρίῳ, οὐδαμῶς θέλεις κινήσει ἀπό τοῦ χρέους, τό ὁποῖον ἀναλαμβάνεις, κατά τήν χαρμόσυνον ταύτην περίοδον τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ. Εἰς τάς δυσκολίας μή κάμπτεσαι, ἀναλογιζόμενος τήν μυστικήν δωρεάν τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ἔχεις συνοδόν, Κύριον κραταιόν καί δυνατόν. Εἰς τάς τρικυμίας καί τάς δυσκολίας καί τάς διαφόρους ἐλλείψεις νά ἀγκυροβολῇς ἐν τῇ ἐλπίδι τοῦ Κυρίου, ἥτις οὐ καταισχύνει, ὥστε νά συνεχίζῃς εἰρηνικήν καί ἀνέφελον τήν πορείαν τοῦ νοητοῦ σκάφους τῆς ἐμπιστευομένης εἰς σέ Ἐπαρχίας,  τήν ὁποίαν μετά τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί τῶν θεοφιλῶν πιστῶν αὐτῆς εἴθε νά διαφυλάττῃ Κύριος ὁ Θεός ἀσάλευτον καί εὐδρομοῦσαν πρός τήν ἄνω Βασιλείαν.

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία σέ ἔστεψε μέ τήν δωρεάν τῆς Θείας Χάριτος τῆς ἀρχιερωσύνης καί τοῦ ποιμένος, καί σέ καλεῖ νά ἀναλάβῃς πτέρυγας, ὡς ὁ προφήτης Δαυΐδ, διά νά πλησιάσῃς μέ τήν Χάριν  καί ἐν Χάριτι τό Ἱερόν Θυσιαστήριον, μελίζων τόν μή μελιζόμενον Ἄρτον, τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, διαφυλάττων τήν ἑνότητα τοῦ ποιμνίου σου, ἀγαπῶν καί περιθάλπων αὐτό, καί μεριμνῶν ὑπέρ τῆς Θείας Κιβωτοῦ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τῆς ἐπιπλεούσης ἐν μέσῳ τοῦ κατακλυσμοῦ τῶν συμφορῶν, κηρυττούσης ὅμως σταυρόν καί ἀνάστασιν. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἄς εἶναι ἡ διακονία σου, καί ἡ Ἀνάστασις ὁ στέφανός της.

Μέ τάς  πατρικάς αὐτάς προτροπάς,  σέ  καλωσορίζομεν, Ἱερώτατε ἀδελφέ, εἰς τήν τάξιν τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί εὐχόμεθα ἐκ βάθους καρδίας καλήν καί εὐδόκιμον διακονίαν εἰς δόξαν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί εἰς διάδοσιν καί μαρτυρίαν τοῦ μηνύματος τῆς φωτοφόρου Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, Ὅστις εἴθε νά σέ ἐνισχύῃ καί νά σέ φωτίζῃ καί νά σέ κατευθύνῃ πάντοτε καί ἐν παντί.

Ἄξιος!

Ομιλία σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυϊας κ. Κλεόπα

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Σεβαστοί πατέρες,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,

Ἐξοχώτατοι Διπλωμᾶται,

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Χριστός Ἀνέστη!

Διακατεχόμενος ὑπό βαθυτάτων καί ἀναμείκτων αἰσθημάτων, ἀφ’ ἑνός μέν ὑπό ἀγαλλιάσεως καί προθυμίας, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὑπό ἱερᾶς συγκινήσεως καί συστολῆς, προσῆλθον προχθές εἰς τήν Βασιλεύουσαν τῶν πόλεων μετά δέους, διά τό μέγεθος τῆς ἀναληφθείσης ἀρχιερατικῆς εὐθύνης, καί σήμερον, κατά θαυμαστήν συγκυρίαν, 21ην τοῦ μηνός Μαΐου, ἡμέραν καθ’ ἥν ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου θεοστέπτου καί Ἰσαποστόλου Βασιλέως Κωνσταντίνου, τοῦ καί ἱδρυτοῦ τῆς Πόλεως, μετά τῆς Ἁγίας αὐτοῦ μητρός Ἑλένης, ἠξιώθην ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ πληρώματος τῆς χάριτος τῆς Ἱερωσύνης, χειροτονηθείς εἰς Ἐπίσκοπον τοῦ Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τοῦ Ἱεροῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, προκειμένου νά διαποιμάνω μίαν Ἐπαρχίαν αὐτοῦ ἐν ταῖς Βορείαις Χώραις, τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας.

Τά αἰσθήματα, τά ὁποῖα κατακλύζουν τήν στιγμήν ταύτην τήν φλεγομένην καρδίαν μου, τυγχάνουν ἀπερίγραπτα καί μοναδικά. Τό θέλημα καί ἡ πρόνοια τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ, ἐκπεφρασμένα διά τῶν κανονικῶν ψήφων τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἀνεβίβασαν σήμερον τήν ἐμήν ἐλαχιστότητα εἰς τήν Ἐπισκοπικήν Καθέδραν. Πρόκειται ἀναμφιβόλως διά τήν προσωπικήν μου Πεντηκοστήν, ἡ ὁποία κατά θαυμαστήν ἐπί πλέον συγκυρίαν, συντελεῖται ἐπί τῇ ἀποδόσει σήμερον τοῦ συνεορτασμοῦ τῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῆς Μεσοπεντηκοστῆς.

Ὑψίστη ὄντως ἡ τιμή, τῆς ὁποίας ἠξιώθην, ὑψίστη ἐν ταὐτῷ τυγχάνει καί ἡ εὐθύνη. Καλοῦμαι ἀπό τῆς σήμερον, τῇ σεπτῇ ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, πρός τήν ὁποίαν ἐκφράζω τήν ἄπειρον καί διηνεκῆ εὐγνωμοσύνην καί εὐπείθειάν μου, νά διακονήσω τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν ἐν μέσῳ καιρῶν χαλεπῶν, κατά τούς ὁποίους, περισσότερον πάσης ἄλλης φορᾶς, αἱ παραδεδομέναι πατρογονικαί ἀρχαί καί ἀξίαι τίθενται ὑπό ἀμφισβήτησιν, ἀντιμετωπιζόμεναι κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον ποικιλοτρόπως ἐκ μέρους τῆς κοινωνίας. Ἐν τούτοις, πιστεύω ἀκραδάντως ὅτι ἡ Πρωτόθρονος Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Βασιλευούσης τῶν πόλεων, ἀπευθυνομένη πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, ἔχει τάς προϋποθέσεις ἵνα μεταλαμπαδεύσῃ τήν σοφίαν τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, τά ὁράματα τῶν Ἀποστόλων Ἀνδρέου καί Ἰωάννου καί τά ἐν γένει Χριστιανικά ἰδεώδη εἰς ἕνα κλυδωνιζόμενον καί καταρρέοντα κόσμον.

Ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις βιοῦμεν, ἐκ τοῦ σύνεγγυς, Παναγιώτατε Δέσποτα, ἔντονον τόν παλμόν καί ἰδαιτέραν τήν χαράν ἐπί τῇ ἐπικειμένῃ συναντήσει τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος μετά τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου ἐν Ἱεροσολύμοις, ἐπί τῇ ἀγομένῃ ἐφέτος πεντηκοστῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἱστορικῆς συναντήσεως τῶν ἀοιδίμων Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καί Πάπα Παύλου τοῦ ΣΤ’, οἵτινες, ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς πολυποθήτου προοπτικῆς τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀντήλλαξαν τόν ἀσπασμόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης εἰς τόν τόπον οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Κυρίου, ἐν πνεύματι ἀμοιβαίας ἀδελφωσύνης. Ἡ ἐπερχομένη ἱστορική συνάντησις ἐπιβεβαιοῖ τήν δέησιν πάντων ἡμῶν ʺὙπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεωςʺ (ἐκ τῆς Μ. Συναπτῆς). Διό καί ἅπαντες εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ὅπως ὁ Θεολογικός Διάλογος μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἀδελφῶν ἀναδειχθῇ εἰς ἀποφασιστικόν παράγοντα, πρός οἰκοδομήν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

ʺὉ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοιʺ (Ματθ. 9, 37) ἀκούεται, Παναγιώτατε Δέσποτα, μέχρι σήμερον διαχρονικῶς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρός τούς Μαθητάς καί Ἀποστόλους καί δι’ αὐτῶν πρός ἅπαντας τούς ἀνά τούς αἰῶνας Ἐπισκόπους. Καθώς κατεστάθην, χάριτι Θεοῦ, φορεύς τοιαύτης ὑψηλῆς καί βαρείας παρακαταθήκης, προσμένω ἐναγωνίως τήν στιγμήν κατά τήν ὁποίαν, ὑπό τήν πεπνυμένην καθοδήγησιν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, πρόκειται νά θέσω ʺτήν χεῖρα ἐπ’ ἄροτρονʺ (πρβλ. Λουκ. 9, 62) εἰς τό πνευματικόν γεώργιον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας, τό ὁποῖον, προτάσει καί προβολῇ τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς, ἔθεσεν ἡ σεπτή ψῆφος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν ποιμαντικήν μου μέριμναν. Ἄμεσος ἐπιδίωξίς μου τυγχάνει ἡ ὡς τάχιστα ἐπίσκεψις πασῶν τῶν Ἐνοριῶν καί Κοινοτήτων, οὐχί μόνον ἐν Σουηδίᾳ, ἀλλά καί τῶν λοιπῶν ἐν Νορβηγίᾳ, Δανίᾳ καί Ἰσλανδίᾳ εὑρισκομένων, ἀφουγκραζόμενος ἐκ τοῦ σύνεγγυς τούς προβληματισμούς καί τάς ἀγωνίας τοῦ ἐμπιστευθέντος μοι λογικοῦ ποιμνίου. Ἐπιστρατεύων ἁπάσας τάς ταπεινάς μου δυνάμεις, διαβεβαιοῦμαι τήν Ὑμετέραν Θεόλεκτον Κορυφήν ὅτι πρόκεται, σύν Θεῷ Ἁγίῳ, νά ἐργασθῶ ἀόκνως, ἵνα φανῶ ἀντάξιος τῶν ἁγίων προσδοκιῶν καί τῶν ἱερῶν ὁραματισμῶν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.

Ἐπιπροσθέτως, σπεύδω ὅπως διαβεβαιώσω τήν Ὑμετέραν προσκυνητήν μοι Παναγιότητα ὅτι προτίθεμαι νά ἐναγκαλισθῶ, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὁλοκλήρους τούς εὐγενεῖς καί πεπολιτισμένους λαούς τῶν Χωρῶν τῆς ταπεινῆς μου Ἐπαρχίας, δίδων τό στίγμα τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς Ὀρθοπραξίας, ὡς χώρου, δηλονότι, ἀγάπης, εἰρήνης, καταλλαγῆς, συμφιλιώσεως καί ἑνότητος πρός ἅπαντας ἀνεξαιρέτως, εἰς τό πρόσωπον ἑνός ἑκάστου τῶν ὁποίων διακρίνεται ἡ ζῶσα εἰκών τοῦ Θεοῦ, κατά τό Πατερικόν λόγιον ʺΕἶδες τόν ἀδελφόν σου; Εἶδες τόν Θεόν σουʺ!

Ἐπίσταμαι ἐμπειρικῶς, ἐκ τοῦ Ὑμετέρου Πατριαρχικοῦ πνευματοφόρου παραδείγματος, ὅτι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας δέν τυγχάνει μία δεδομένη καί αὐτονόητος ἀξία, ἀλλά ἀπαιτεῖται συνεχής ἐγρήγορσις καί ἔμπονος ἄσκησις διά τήν διατήρησίν της. Πεπεισμένος ὤν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατέχει τό πλήρωμα τῆς ἀληθείας καί διά τοῦτο οὐδέν ἔχουσα νά φοβηθῇ, προτίθεμαι, βαδίζων διαρκῶς ἐπί τῶν ἁγίων ἰχνῶν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ἵνα ἀποδώσω ἰδιαιτέραν βαρύτητα εἰς τήν ἐπιτυχῆ συνέχισιν τῶν Διαχριστιανικῶν καί Διαθρησκειακῶν Διαλόγων.

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσει ἀναλαμβάνων τήν διαποίμανσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας, κλίνω τόν αὐχένα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος εἰς τόν νέον τοῦ Κυρίου χρηστόν ζυγόν. Μετά τάς πρός τόν Ἀναστάντα Χριστόν εὐχαριστίας καί δοξολογίας, ὁ νοῦς, ἡ καρδία καί οἱ ὀφθαλμοί μου στρέφονται πρός τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην καί προσκυνητήν μοι Παναγιότητα, εἰς Ἥν, μετά Θεόν, ὀφείλω τό πλήρωμα τῆς χάριτος, ἐκφράζων τήν εἰς τό διηνεκές υἱϊκήν μου ἀφοσίωσιν. 

Ταύτῃ τῇ στιγμῇ, ἐπιτραπήτω μοι, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, νά ἀποδώσω τά ὀφειλόμενα εἰς πρόσωπα διαδραματίσαντα καθοριστικόν ρόλον εἰς τήν μέχρι τοῦδε πορείαν μου, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μου, Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος κυροῦ Κλεόπα, παρά τούς πόδας τοῦ ὁποίου πολλά ἐδιδάχθην καί τά ὁποῖα μέλλουν νά ἀποτελέσουν σημαντικά ἐφόδια διά τήν διακονίαν μου εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας. Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία καί ἄληστος, ἡ δέ μερίς αὐτοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, μετά τῶν ἀπ’ αἰῶνος εὐαρεστησάντων τῷ Θεῷ Ἁγίων Ἱεραρχῶν.

Εὐγνωμόνως εὐχαριστῶ τούς ἀειμνήστους γονεῖς μου, Δημήτριον καί Πηνελόπην, διά τήν θυσιαστικήν ἀγάπην, τούς πολλούς κόπους καί τάς ποικίλας φροντίδας των, τάς ὁποίας ἐν πολλῇ αὐταπαρνήσει μοί προσέφερον. Δεηθῆτε, παρακαλῶ, Παναγιώτατε, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν των ἐν σκηναῖς δικαίων.

Εὐχαριστῶ, ἀπό βάθους ψυχῆς, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βοστώνης κ. Μεθόδιον, παρά τῷ ὁποίῳ εἶχον τήν ἰδαιτέραν τιμήν καί εὐλογίαν νά ὑπηρετήσω ἐπί δεκαέξ ἔτη.

Ὅλως ἰδιαιτέρως ὑποβάλλω τάς εὐγνώμονας εὐχαριστίας μου εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, τόν ἐμπνευσμένον ποδηγέτην, σοφόν μέντορα καί ἔνθερμον ὑποστηρικτήν τῆς ἐμῆς ἐλαχιστότητος.

Οὐχ ἧττον, θερμοτάτας εὐχαριστίας ἐκφράζω πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόραν, τόν γνήσιον καί ὁμογάλακτόν μου φίλον, τόν ἀγαθόν καθοδηγητήν, τόν διά τοῦ λόγου, τοῦ παραδείγματος, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ἀδελφικῆς του ἀφοσιώσεως ὑποστηρίζοντά με εἰς ὅλας τάς ἐκφάνσεις τῆς εἰκοσιπενταετοῦς ἱερατικῆς μου διακονίας.

Εὐχαριστῶ ἐνθέρμως τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βελγίου κ. Ἀθηναγόραν, Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας, διά τό βάρος τό ὁποῖον προφρόνως ἐπωμίσθη μέχρι τῆς ἐγκαταστάσεώς μου ἐν Στοκχόλμῃ. 
Περαιτέρω, εὐχαριστῶ ἐκ μυχίων καρδίας, διά τόν κόπον τῆς τιμητικῆς προσελεύσεώς των, τούς μακρόθεν ἐλθόντας, πρός συμμετοχήν εἰς τήν χαράν μου• ὅλως ἰδιαιτέρως τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀμερικῆς κ. Δημήτριον, λαμπρόν καί σοφόν Ἱεράρχην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί Ἔξαρχον αὐτοῦ ἐν τῷ Νέῳ Κόσμῳ, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ζάμπιας καί Μαλάουϊ κ. Ἰωακείμ, ἐκλεκτόν Ἱεράρχην τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου, τόν Πανιερ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ἐκ τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ὡς καί τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Μωκησσοῦ κ. Δημήτριον, Πρωτοσυγκελλεύοντα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σικάγου, τῶν ὁποίων ἐπικαλοῦμαι τάς πρός Ἀρχιποίμενα Χριστόν προσευχάς των, διά τήν κατά Θεόν ἐπιτέλεσιν τῆς ἀνατεθείσης μοι ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ποιμαντικῆς εὐθύνης, ἐκζητῶν ἅμα τάς εὐχάς καί τήν εὐλογίαν τοῦ ἀμέσου προκατόχου μου Μητροπολίτου Ἀμασείας κ. Παύλου, τοῦ ἐπί τεσσαρακονταετίαν ποιμάναντος, ἐν μέσῳ πολλῶν ἀντιξοοτήτων, τόν λαόν τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς Σκανδιναυϊκαῖς Χώραις.

Πρός τήν ἀγαπημένην μου ἀδελφήν Κωνσταντῖναν Κολιδᾶ καί τήν ἐκλεκτήν οἰκογένειάν της χάριτας ὁμολογῶ, διότι ἵστανται παρά τό πλευρόν μου ἐν ἀγάπῃ διαρκεῖ καί φροντίδι ἐξαιρέτῳ. ʺΔῴη αὐτοῖς Κύριος κατά τήν καρδίαν αὐτῶν καί πᾶσαν τήν βουλήν αὐτῶν πληρώσαιʺ (πρβλ. Ψαλμ. 19, 5).

Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, τούς τιμῶντας με, διά τῆς συμμετοχῆς καί συμπροσευχῆς των κληρικούς καί λαϊκούς, ἔκ τε τῆς Θεόθεν λαχούσης μοι Ἐπαρχίας, ἐξ Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς καί ἐξ Ἑλλάδος.

Ἐπιπροσθέτως εὐχαριστῶ εὐγνωμόνως τούς σεβαστούς Καθηγητάς μου εἰς τάς Θεολογικάς Σχολάς Ἀθηνῶν, Θεσσαλονίκης, Durham Ἀγγλίας, Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης καί τῶν Πανεπιστημίων Βοστώνης καί Harvard, οἱ ὁποῖοι μετελαμπάδευσαν εἰς ἐμέ οὐχί μόνον γνώσεις, ἀλλά κυρίως μοῦ ἐνέπνευσαν τόν ζῆλον διά περαιτέρω ἔρευναν καί συμβολήν εἰς τήν ὑπόθεσιν τῶν Ἱερῶν Γραμμάτων.

Κατακλείων τόν λόγον, παρακαλῶ θερμῶς τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ὅπως, εὐαρεστουμένη, εὐχηθῇ ἵνα ὁ Ἀναστάς Κύριος εὐλογῇ καί κατευθύνῃ τά ἀρχιερατικά βήματα τῆς νέας ὑψίστης διακονίας μου, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, διά πρεσβειῶν τῆς προστάτιδος τῆς Πόλεως καί τοῦ Γένους Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, ἱδρυτοῦ τῆς Βασιλευούσης, καί τῆς Βασιλομήτορος Ἑλένης, τῆς εὑρούσης τόν Τίμιον Σταυρόν.

Πολλά καί τετιμημένα τά ἔτη τῆς εὐκλεοῦς Πατριαρχίας Ὑμῶν, Παναγιώτατε καί Θειότατε Δέσποτα!