^Back To Top
Δυστυχώς, "έφυγε" από κοντά μας ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ένας πολύ αξιόλογος φιλόλογος καθηγητής, άξιος υποδιευθυντής της Σχολής, ειλικρινής φίλος, συνεργάτης και συμπαραστάτης της Ένωσής μας. Ο Θανάσης, έχασε τελικά τη μάχη με την επάρατο νόσο σε ηλικία 58 ετών. Άφησε όμως ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, στους μαθητές του, στους φίλους του και σε όλους τους συνεργάτες του.
Η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη γενέτειρά του τα Πολιτικά Ευβοίας, την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου. Χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ευβοίας κ.κ. Χρυσόστομος και έλαβαν μέρος στην ακολουθία της τελετής πολλοί Ριζαρείτες ιερείς.
Από την Ένωσή μας παραβρέθηκαν ο Πρόεδρος κ. Κων/νος Γρηγοριάδης, ο οποίος εκφώνησε και τον αποχαιρετιστήριο λόγο εκ μέρους της Ένωσης, και τα μέλη Κων/νος Μαστοράκης και Λάζαρος Γκατζές. Παρέστησαν επίσης ο Δ/ντής της Σχολής κ. Γιαννής Νικόλαος, καθηγητές της Σχολής, η υπεύθυνη εκκλησιαστικής εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας κ. Κόλλια, μαθητές και μαθήτριες και πλήθος γνωστών και φίλων του.
Η Ένωσή μας εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη της και τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.
Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο Θανάση... Θα μας λείψεις πολύ...
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΑΡΕΣ, ΓΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΚΑΤΣΗ
Αποχαιρετά σήμερα με αισθήματα οδύνης η ΕΑΡΕΣ, τον Θανάση Κάτση στο στερνό του ταξίδι.
Τον πραγματικό άνθρωπο, τον εξαιρετικό καθηγητή, τον άξιο Υποδιευθυντή της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, τον ειλικρινή φίλο, συνεργάτη και συμπαραστάτη της Ένωσής μας.
Τα λόγια του αποχαιρετισμού είναι σίγουρα φτωχά και η ατμόσφαιρα της λύπης πολύ βαριά.
Αφήνουμε τα συναισθήματά μας ελεύθερα, στα εξής λίγα λόγια από καρδιάς.
Ο Αθανάσιος Κάτσης, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, υπήρξε αγαστός και υπεύθυνος αρωγός, σε κάθε δράση της ΕΑΡΕΣ. Αγαπούσε και τιμούσε κάθε Ριζαρείτη.
Οραματιστής, αληθινός πνευματικός δάσκαλος, αδιαπραγμάτευτα και μέχρις εσχάτων μαχητής για τις αξίες του λειτουργήματός του, με πίστη στην Εκκλησία, στον πολιτισμό και στα πανανθρώπινα ιδανικά της μόρφωσης, της ελευθερίας, της προόδου και της εκπαιδευτικής καινοτομίας.
Χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, Η ευγένεια, Ο σεβασμός, Το υψηλό ήθος, Η ενσυναίθηση, Η συναισθηματική νοημοσύνη, Η πίστη στον Κύριο, Η άδολη εμπιστοσύνη.
Πάντα έτοιμος να θέσει στο περιθώριο, κάθε προσωπικό όφελος και κόπο, προκειμένου να αναδείξει τον πρωταρχικό της θέσης και της ευθύνης του, ακόμη και με κόστος για τον ίδιο, μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του, με όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε.
Η καρδιά του ήταν πάντα ένα «ανοιχτό βιβλίο», που ο καθένας μπορούσε να το διαβάσει, ακόμη δε περισσότερο, να το δανεισθεί.
Το ιδανικό του ήταν ο αυθεντικός, ο σκεπτόμενος νέος μαθητής και μαθήτρια, που οφείλει με αρχές και δυναμογόνο δράση, να ανεβάζει ψηλά το άτομο και την κοινωνία, στο όνομα του Χριστού και του ανθρωπισμού.
Με κύρια μέσα, τη δυναμική του παρουσία παντού, στην Σχολή και στις εκδηλώσεις της ΕΑΡΕΣ, με αξιοθαύμαστη ευρυμάθεια και απαράμιλλη εσωτερική ευαισθησία, αιρόμενος πάντα στο ύψος όλων των περιστάσεων.
Ήσουν αυτός που με τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου οικοδομούσες ανθρώπους.
Να δίνουν, όχι να αρπάζουν.
Να αγαπούν, όχι να χρησιμοποιούν.
Να κοιτάζουν τίμια, κατευθείαν στα μάτια τους ανθρώπους, ούτε ψηλά, ούτε χαμηλά.
Να είναι αγωνιστές μέσα στη ζωή.
Είχες πάντα πολλές υποχρεώσεις, πολλά πράγματα να κάνεις και λίγο χρόνο για να αφιερώσεις στον εαυτό σου. Όμως, όσα δύσκολα σκαλιά και αν ανέβηκες, έβρισκες πάντα τον χρόνο και τη διάθεση όχι να μιλάς, αλλά να ακούς. Να συζητάς.
Δίδαξες την αγάπη, γιατί ήξερες και εσύ ο ίδιος να αγαπάς. Αγαπούσες τους ανθρώπους, τη ζωή, την φιλολογία, μα πάνω από όλα, την ορθόδοξη παράδοση και την Εκκλησία.
Αγαπούσες πολύ και βαθιά τη νεολαία. Είχες πάντα στην έννοια σου και σε προτεραιότητα τους νέους ανθρώπους, από κάθε θέση που πέρασες. Εξάλλου, με κάθε ευκαιρία έκλεβες χρόνο, για να τους αφουγκραστείς.
Και με εμάς του αποφοίτους το ίδιο.
Αξέχαστε αδελφέ Θανάση, δέξου τούτα τα στερνά λόγια, που αναβλύζουν από το έντονο βιωματικό στοιχείο της αδιάρρηκτης σχέσης, που έχεις με τους αποφοίτους της Σχολής.
Μέσα από τη δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής σου, μέσα από την ποιότητα των αξιών, των ιδεών, των αρχών και των ιδανικών σου, μέσα από την παροιμιώδη ανιδιοτέλεια και το ακαταπόνητο εκπαιδευτικό πνεύμα σου, μέσα από την ευγένεια της αξιοπρεπούς και άδολης συμπεριφοράς σου, που δεν έβλεπε πουθενά εχθρούς, αφήνεις στους μεταγενέστερους, ανεκτίμητη παρακαταθήκη.
Τους δίδαξες να κοιτάζουν ψηλά και να κρατούν ψηλά στην αξία, τις αξίες του εκπαιδευτικού, του Χριστιανού, του ριζαρείτη, του Ανθρώπου.
Το ύστατο αυτό «χαίρε», είναι και ο ελάχιστος φόρος τιμής, ο λιτός και απέριττος στέφανος της αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς που άφησες, για να μην ξεχνούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Θανάση, θα μας λείψει πολύ -ήδη μας λείπει- η παρουσία σου, και κυρίως η αμέριστη συμπαράστασή σου και οι πολύτιμες συμβουλές σου, όταν οι καταστάσεις και οι συνθήκες το απαιτούσαν, σε προβληματισμούς και ανοίγματα της ΕΑΡΕΣ, στον πολιτισμό, την επιστήμη και τα γράμματα, στο πλαίσιο του ριζαρείτικου υψηλού ήθους.
Συλλυπούμενοι τους οικείους σου, με άφατη συγκίνηση,
Αιωνία σου η Μνήμη.
Αξέχαστε Θανάση,
Καλό σου ταξίδι στους ουρανούς, αλησμόνητε φίλε,
Καλή Ανάσταση!