Με την ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας πληροφορηθήκαμε (δυστυχώς για πολλούς από εμάς, εκ των υστέρων) την εις Κύριον εκδημίαν και τα της εξοδίου ακολουθίας του αγαπητού αδελφού, συλλειτουργού και συμμαθητού μας, πρωτοπρεσβυτέρου π. Ιωάννη Γιαμουρίδη.
Ένας ακόμα ομογάλακτος αδελφός, της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης γεραράς Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου, έφυγε από κοντά μας για τη θριαμβεύουσα Εκκλησία. Έπειτα από επταετή αγώνα με την ασθένειά του και ενώ διαφαινόταν πως και αυτή τη φορά θα υπερνικούσε τον κίνδυνο, έχασε δυστυχώς τη μάχη για τη ζωή. Ο Κύριος ευδόκησε ώστε ο π. Ιωάννης να ανοίξει την πύλη της αιωνιότητας για να συνεχίσει την ιερατική του διακονία στο ουράνιο θυσιαστήριο.
Τον γνωρίσαμε ως πρωτοετή ιεροσπουδαστή στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου κατά το έτος 1969. Είχε γεννηθεί το 1951 στο Ηράκλειο Αττικής από πολύτεκνη οικογένεια ποντιακής καταγωγής. Οι συμμαθητές του τον θυμόμαστε από τα πρώτα ακόμα μαθητικά μας χρόνια ως άτομο ιδιαίτερα εκλεκτικό, λεπτεπίλεπτο, με αστικές συνήθειες και τρόπους συμπεριφοράς άγνωστους σ’ εμάς τα χωριατόπαιδα. Εκλεκτικός στις φιλίες του, με σπιρτόζικο πνεύμα, κάποτε καυστικό, που… «δε δεχόταν μύγα στο σπαθί του». Ήταν ευθύς στις κρίσεις του, πιστός στις αρχές του, με πνεύμα ανήσυχο και παράλληλα ευαίσθητο που δεν άφηνε, από τότε μέχρι και το τέλος της ζωής του, κανένα «κακώς κείμενο» ασχολίαστο και χωρίς να δαπανηθεί δυναμικά προσπαθώντας για τη διόρθωσή του. Το κλείσιμο της Σχολής της Κορίνθου τον έφερε ιεροσπουδαστή στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, απ’ όπου αποφοίτησε το 1973. Παρά όμως την αλλαγή σχολής, ποτέ δε διέκοψε τη σχέση του με τους συμμαθητές του της Κορίνθου, γι’ αυτό και ήταν παρών σε όλες τις συνάξεις της Ενώσεώς μας.
Ως φοιτητές πλέον συναντηθήκαμε και πάλι στην τότότε του Φοιτητικού Συλλόγου, πρωτοστατούσε, τόσο προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και προς το Υπουργείο Παιδείας, για την αναγνώριση της Σχολής ως ανώτερου εκπαιδευτικού ιδρύματος, γεγονός που επετεύχθη. Αργότερα, απόφοιτος πλέον της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ, διορίστηκε ως θεολόγος στη μέση εκπαίδευση και υπηρέτησε σε πολλά γυμνάσια και λύκεια του Ηρακλείου, απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε ως γυμνασιάρχης. Το πέρασμά του από την εκπαίδευση έχει αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις, τόσο μεταξύ των συναδέλφων του όσο και μεταξύ των μαθητών του, όπως άλλωστε τονίστηκε και από συνάδελφό του καθηγήτρια, στον μεστό επικήδειο λόγο της. Ιδιαίτερα ως γυμνασιάρχης δεν έπαυε «νουθετών έναν έκαστον» των μαθητών του, προσεγγίζοντας παιδαγωγικά «ως στοργικός πατέρας» τα προβλήματα εκάστου.
Διάκονος και πρεσβύτερος έγγαμος κληρικός, χειροτονήθηκε από τον μακαριστό Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας κηρό Τιμόθεο υπηρετώντας και δαπανώμενος, όλα τα χρόνια της ιερατικής του διακονίας, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Ηρακλείου. Όλοι τον ενθυμούνται ως άοκνο εργάτη και υπηρέτη της Εκκλησίας και αρωγό σε κάθε δυστυχούντα. Προσηνής, φιλαλήθης, δίκαιος, και προπαντός στοργικός πνευματικός πατέρας του λογικού του ποιμνίου. Η αγκαλιά του ήταν ανοιχτή προς όλους και η βοήθειά του άμεση και ειλικρινής σε όποιον τη ζητούσε. Σε εμάς τους «περιλειπόμενους» συμμαθητές του, και δη τους ιερείς, θα μπορούσαμε να πούμε πως άφησε ως παρακαταθήκη την εργατικότητά του και τον ευθύ του λόγο.
Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό που μια ζωή υπηρέτησε, χοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων:
Του Σεβασμιωτάτου Θερμοπυλών κ. Ιωάννου, ο οποίος υπήρξε καθηγητής του, όπως και εις πολλών εξ ημών. Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, ο οποίος υπήρξε πνευματικός του αυτάδελφος. Και του συμμαθητού μας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου με τον οποίο διατηρούσε θερμή πνευματική φιλία.
Το πλήθος των ιερέων, κυρίως όμως των λαϊκών, των συναδέλφων του καθηγητών και των μαθητών του, που κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες του πόσο αγαπητός σε όλους ήταν ο π. Ιωάννης. Αγαπητέ αδελφέ, συλλειτουργέ και συμμαθητά μας, θα ενθυμούμεθα τη μνήμη σου, θα μνημονεύουμε το όνομά σου στην Αγία Πρόθεση και με τον λόγο της Αγίας μας Εκκλησίας προπέμπουμε την ιερατική σου ψυχή ευχόμενοι:
«….Κύριε καὶ Θεέ μας, τὸν δοῦλο Σου Ἱερέα Ιωάννην, ἀδελφὸ καὶ συλλειτουργό μας, ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως στὴν αἰώνια ζωή, ἀνάπαυσε στοὺς κόλπους Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ ὅπως στὴν γῆ τὸν ἀξίωσες νὰ γίνει λειτουργός Σου, ἔτσι ἀνάδειξε τὸν λειτουργὸ καὶ στὸ οὐράνιο θυσιαστήριό Σου. Καὶ ὅπως μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τὸν ἐκόσμησες μὲ τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερατικῆς Σου χάριτος, ἔτσι καὶ μεταξὺ τῶν ἀγγέλων παράλαβέ τον ἀκατάκριτον στὴν Τριαδικὴ δόξα Σου. Ἐσὺ ποὺ ἔκανες ἔνδοξη τὴ ζωή του στὴ γῆ, κάνε μὲ τὸν θάνατό του νὰ μπεῖ στὸν τόπο τῶν Ἁγίων Σου καὶ τοποθέτησε τὸ πνεῦμα του μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ Σὲ εὐαρέστησαν». Αμήν.
Σημείωση: Ευχαριστούμε τον συμμαθητή μας π. Θεόδωρο Φωτιάδη, εφημέριο του ιερού ναού Ζωοδόχου Πηγής Μελισσίων, για τα βιογραφικά στοιχεία που έθεσε υπόψη μας.
(Από την Φωνή των Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου)
To Δ.Σ. της ΕΑΡΕΣ εκφράζει τα θερμά του συλληπητήρια στην οικογένειά του και εύχεται ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.