Του Δημήτρη Καβρουλάκη,
μέλους του Δ.Σ. και π. Προέδρου της ΕΑΡΕΣ

                 ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ

                       Κορονοϊό τον είπανε
                       τον πιο μεγάλο χάρο,
                        στο σπίτι εμαντρώθηκα,
                         δεν ξέρω τι να κάνω.

                          Από την Κίνα ήρθενε
                          με το αεροπλάνο,
μα μου απαγορεύσανε
και χειραψία να κάνω.

Σαν τον μπαμπούλα στέκεται
μες του μυαλού τη σκέψη,
μα δεν κατέω πόσο καιρό
το ινάτι του θ’ αντέξει.

Ύπουλα τα συμπτώματα
αυτής της πανδημίας,
γι’ αυτό θέλουν προφύλαξη
όλοι της κοινωνίας.

Πολύς ο κόσμος π’ ασθενεί
και κάποιοι έχουν πεθάνει,
προσπάθειες καταβάλλονται
ο κόσμος για να γειάνει.

Γιατροί αγωνίζονται σκληρά
και το προσωπικό,
κάνοντας το καλύτερο
για τον κορονοϊό.

Το φάρμακο πρέπει να βρεθεί
απ’ τους λοιμωξιολόγους
για να σωθούνε οι άνθρωποι
για χίλιους και δυο λόγους.

Το φάρμακο αργεί πολύ
να τον αναχαιτίσουν,
γιατί είναι ανάγκη πια
να τον περιορίσουν.

Και αριθμό του δώσανε
το νούμερο δεκαεννιά,
την πλάτη του εγύρισα
και τού ’πα άντε γειά.

Μιας και στο σπίτι κάθομαι
επήρα δυο ποτηράκια,
να πιώ δυο – τρεις τσικουδιές
να φύγουν τα φαρμάκια.

Με τη γραφίδα προσπαθώ
να δώσω λίγο θάρρος,
σύντομα για να νικηθεί
αυτός ο άθλιος χάρος.

Εύχομαι τα καλύτερα
σ’ όλη την κοινωνία,
με θάρρος να αντιμετωπιστεί
αυτή η πανδημία.

ΚΑΒΡΟΥΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
13.3.2020