Απεβίωσε πρόσφατα στα Γιάννενα, ο ομογάλακτος αδελφός Ριζαρείτης και μέλος του Παραρτήματος Ιωαννίνων της ΕΑΡΕΣ, Χολέβας Βασίλης, της τάξης του 1960 - 1969.
Το παράρτημα Ηπείρου της ΕΑΡΕΣ σε έκτακτη συνεδρίασή του, αποτελούμενο από τους: Δημήτριο Ράϊο, Πρόεδρο,  Αναστάσιο Κοσίνα, Γραμματέα και Σπύρο Σουκοβέλο, Ταμία, αποφάσισε να παραβρεθεί σύσσωμο στην εξόδιο ακολουθία του αδελφού Ριζαρείτη Χολέβα Βασίλη, να ειδοποιηθούν οι Ριζαρείτες της Ηπείρου για να τιμήσουν τον εκδημήσαντα, αντί στεφάνου στη μνήμη του εκλιπόντος να δοθεί χρηματικό ποσό για τα συσσίτια του Ι. Ναού Αγ. Νικολάου Κοπάνων και τέλος, να εκφωνηθεί ο παρακάτω επικήδειος από το Γραμματέα του Παραρτήματος Ηπείρου ΕΑΡΕΣ κ. Κοσίνα Αναστάσιο.

Απεβίωσε αιφνιδίως στη Χίο, την 1 Μαρτίου 2017, στον χώρο παρασκευής των συσσιτίων  της Μητροπόλεως, στα μαγειρεία του ΟΑΕΔ, ο Ιερέας του Αγίου Ματθαίου Κοφινά Πλάτωνας Γκιάλης. Ο 70 χρονος Ιερέας, παράλληλα με τα καθήκοντα του στον Ιερό Ναό Αγίου Ματθαίου, εργάζονταν εθελοντικά στα συσσίτια της Μητροπόλεως.
Ο Ριζαρείτης ιερέας διακρίνονταν για την αυθεντικότητα και την ολοκάρδια διάθεση διακονίας του προς κάθε άνθρωπο, την οποία εκδήλωνε πρωτοστατώντας στην τέλεση των καθηκόντων που του ανέθετε ο Μητροπολίτης Χίου.

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα του έκοψε την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017 το Παράρτημα Ηπείρου της ΕΑΡΕΣ. Η εκδήλωση ξεκίνησε με ομιλία του προέδρου του Παραρτήματος κ. Δημητρίου Ράϊου:
"Αιδεσιμολογιώτατε Πρωτοπρεσβύτερε Λάμπρο Τσιάρα, εκπρόσωπε της Ι. Μ. Ιωαννίνων^.
Σεβαστοί Ριζαρείτες Πατέρες^.
Ομογάλακτοι αδελφοί, αγαπητοί φίλοι!
“Kινητή εικόνα της ακίνητης αιωνιότητας” αποκάλεσε τον χρόνο ο ιερός Aυγουστίνος. Η οργάνωση του χρόνου στο πλαίσιο του ημερολογίου μοιάζει με απόπειρα εξημέρωσης και υποταγής του χρόνου σε ανθρώπινους κανόνες, όπως συμβαίνει με τα φράγματα που δαμάζουν και βάζουν ‘κανόνες’ και ‘χαλινάρια’ στο αιώνιο ατίθασσο ρεύμα των ποταμών.

 Του Δημητρίου Μίχα, καθηγητή φιλολογίας, π. Δ/ντή ΡΕΣ

 - Όταν γίνεται αναφορά στο Ελληνικό-Ορθόδοξο Εορτολόγιο από λαογραφικής πλευράς, σε μεγάλο ποσοστό πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν την λαϊκότροπη εθιμική αντίληψη του Αρχαίου Ελληνισμού την οποία εν πολλοίς βιώνουμε και σήμερα ως ζώσα πολιτιστική κληρονομιά μας.
Αυτός ο λαϊκός πολιτισμός των ηθών και εθίμων παρά την καταλυτική επιρροή του Χριστιανισμού όχι μόνο έδειξε ανθεκτικότητα, στον τύπο κυρίως της λατρείας, αλλά φανέρωσε και μια σταθερότητα, ομοιομορφία και επανάληψη στον τρόπο λειτουργίας του, μέσα σε όλες τις ιστορικές περιόδους: Ρωμαϊκής και κυρίως από το Εκκλησιαστικό «κρησάρισμα¹» της Βυζαντινής περιόδου, ώστε τελικά να αποκτήσει χαρακτήρα συλλογικής έκφρασης και αναπόσπαστο  γνώρισμα - συνέχειας - της ψυχοσύνθεσης του Ελληνικού λαού μας.